WHO IS WHO
Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης είναι καθηγητής Οικονομικών στο London School of Economics και το 2010 μαζί με τους Peter A. Diamond και Dale Mortensen τιμήθηκαν από τη βασιλική Σουηδική ακαδημία Επιστημών με το Νόμπελ Οικονομικών 2010 «για την ανάλυση αγορών εργασίας που διέπονται από τριβές έρευνας (search frictions)».
Κατέχει την έδρα Οικονομικών Σπουδών Norman Sosnow στο LSE και από τις αρχές τις καριέρας του έχει διατελέσει και σε θέσεις επισκέπτη καθηγητή σε μερικά από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου, όπως το Harvard, το Yale, το Princeton, το Πανεπιστήμιο του Hong Kong, καθώς και συνεργάτη σε εργασιακά θέματα της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Τράπεζας της Aγγλίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΟΟΣΑ.
Το 2005 του απονεμήθηκε το βραβείο του ινστιτούτου για τη Μελέτη της Εργασίας (IZA) στα Οικονομικά της Εργασίας, για την μελέτη που έκανε με τον Dale Mortensen. Η Κυπριακή Δημοκρατία του απένειμε το 2008 το αριστείο για τις Τέχνες, τη Λογοτεχνία και την Επιστήμη και ο Δήμος Λευκωσίας το 2011 τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη.
Ο ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΧΡ. ΠΙΣΣΑΡΙΔΗΣ KΕΝΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ KPMG
Κεντρικός ομιλητής στο 10ο Συνέδριο Οικονομικών Διευθυντών που διοργάνωσε η KPMG την 1η Iουνίου 2011 ήταν o βραβευμένος με το Νόμπελ Οικονομικών 2010 καθ. Χριστόφορος Πισσαρίδης. O Χριστόφορος Πισσαρίδης είναι καθηγητής Οικονομικών στο London School of Economics και το 2010, μαζί με τους Peter A. Diamond και Dale Mortensen, τιμήθηκε από τη βασιλική Σουηδική ακαδημία Επιστημών με το Νόμπελ Οικονομικών 2010 «για την ανάλυση αγορών εργασίας που διέπονται από τριβές έρευνας (search frictions)». Ο καθηγητής, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο πλαίσιο του συνεδρίου, εισηγήθηκε την ανάγκη εφαρμογής ενός «ισχυρού σοκ», όπως χαρακτηριστικά είπε, προκειμένου να αποφευχθεί η χρεοκοπία και να επιτευχθεί σε βάθος χρόνου ανάκαμψη. Ενδεχόμενη χρεοκοπία θα σημαίνει είτε διακοπή πληρωμής τόκων είτε παύση αγοράς ομολόγων ή ακόμα και soft default, με την έννοια της πληρωμής του κουπονιού των ομολόγων αλλά όχι αποπληρωμή της αξίας τους. Σε κάθε περίπτωση ο καθηγητής τόνισε ότι η πιθανότητα μιας χρεοκοπίας θα επιφέρει το λεγόμενο domino effect, επηρεάζοντας χώρες όπως Πορτογαλία, Iρλανδία και Iσπανία και κατ’ επέκταση ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η περίπτωση της Ελλάδας, όπως ανέλυσε, δυστυχώς διαφέρει από αυτή της Aργεντινής, καθώς η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμά της, δεν διαθέτει πρώτες ύλες και έτσι δεν μπορεί να επωφεληθεί από εξαγωγές. Aκόμα διαθέτει περιορι- σμένες δυνατότητες φορολόγησης λόγω της οικονομικής ένωσης, η οικονομική της ευμάρεια ή μη εξαρτάται πολύ από τηνΕυρωπαϊκή Ένωση,καθώςκαιοι πιστωτές της ανήκουν σε αυτό το σχήμα. Επομένως, καταλήγει, η Ελλάδα θα έχει περιορισμένες δυνατότητες γρήγορης ανάκαμψης, ενώ προβλέπει ότι η ανεργία θα παραμείνει υψηλή για τα επόμενα 3-4 χρόνια και ότι, μόλις ο ιδιωτικός τομέας απελευθερωθεί, θα υπάρξει εντυπωσιακηαύξηση της απασχόλησης, γεγονός που παρατηρήθηκε και στην περίπτωση της Aργεντινής.
Ο καθηγητής Πισσαρίδης έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και τη συνεπαγόμενη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Εκτιμά ότι οι ελληνικές ΔΕΚΟ πρέπει να πουληθούν το ταχύτερο δυνατό για να μειωθεί το χρέος, ενώ έκανε λόγο για την υιοθέτηση ενός ευέλικτου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, το λεγόμενο «flexicurity». Τόνισε όμως πως, παρότι η ανάγκη να μην έχει η κυβέρνηση κανένα μερίδιο στις ΔΕΚΟ είναι επιτακτική, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη χρονική στιγμή που θα επιλεχθεί για τις αποκρατικοποιήσεις και την πώληση των δημοσίων ακινήτων, ώστε να μην αναγκαστεί να πουλήσει σε φθηνά τιμήματα. Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης επισήμανε ακόμα ότι η Ελλάδα καλείται να δώσει τη δέουσα σημασία στην εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού, ενδυναμώνοντας τα σχολεία και τα δημόσια ή ιδιωτικά πανεπιστήμια, εξαλείφοντας ωστόσο την παρουσία των πολιτικών κομμάτων μέσα σε αυτά. Εξάλλου, όπως τόνισε, ο τόπος έχει ανάγκη από πολιτικούς τεχνοκράτες και όχι από λαϊκιστές που κάνουν δηλώσεις για να κερδίσουν ψήφους.
Ξεχωριστή μνεία έκανε για τη φοροδιαφυγή, εκφράζοντας ειλικρινή απορία για τους λόγους που οι φόροι δεν εισπράττονται με τον τρόπο που πρέπει. Σε κάθε περίπτωση, θεωρεί ότι οι φορολογικοί συντελεστές δεν πρέπει να μειωθούν, καθώς τα χρήματα που αποδίδουν στην παρούσα φάση είναι αναγκαία για το κράτος. Τέλος, σχολίασε ότι η Ελλάδα στην πραγματικότητα εξαρτάται πολύ από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανάπτυξή της, συγκεντρώνοντας πολύ μεγαλύτερα οφέλη από μια καλή συνεργασία πάρα από μια ενδεχόμενη δυσαρέσκεια των εταίρων της, εκφράζοντας αντίθετη στάση στην πιθανότητα αναδιάρθρωσης χρέους και σε μια συνεπαγόμενη «ψύχρανση σχέσεων» με την Ευρωπαϊκή Ένωση.