Στο εκρηκτικό ύψος των 321 δισ. ευρώ ανέβηκε και πάλι το δημόσιο χρέος στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2013, ύψος μεγαλύτερο από το χρέος που είχε η Ελλάδα το 2009, προτού ξεσπάσει η κρίση. Το χρέος επιβαρύνθηκε κατά 16 δισ. ευρώ εντός του 2013 και είναι υψηλότερο κατά 18 δισ. ευρώ από τον Ιούνιο του 2012 που ήταν 303 δισ. ευρώ. Η πορεία του είναι ανησυχητική.
Μπροστά σε αυτό το δυσθεώρητο ύψος του δανεισμού που με τα σημερινά δεδομένα αντιστοιχεί στο 180% του ΑΕΠ και το οποίο παρά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος εξακολουθεί να επιβαρύνεται με το ύψος των τόκων, στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης επικρατεί προβληματισμός για το πώς θα αντιμετωπιστεί.
Μάλιστα, σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων υπάρχει διχογνωμία – όπως ακριβώς συμβαίνει και στην τρόικα ανάμεσα στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή – για το κατά πόσο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, που ξεπέρασε στο τέλος Ιουνίου τα 321 δισ. ευρώ χωρίς να υπολογίζονται οι εγγυήσεις που καταπίπτουν, μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά χωρίς ένα νέο «κούρεμα».
Σύμφωνα με αυτά που υποστηρίζει το ΔΝΤ για την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος δεν έφταιξαν οι πολλαπλασιαστές που εφαρμόστηκαν, αλλά το γεγονός ότι υπήρξε υπερβολική αισιοδοξία για τις δυνατότητες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Επίσης τονίζεται ότι η μεγάλη ύφεση, η οποία ξεπέρασε τις αρχικές εκτιμήσεις, οφείλεται στην αδυναμία εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, καθώς και στις πολιτικές και κοινωνικές αντιστάσεις και σε «άλλους παράγοντες» που συνέβαλαν σε πολύ ισχνότερη οικονομική απόδοση σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις.
Το ΔΝΤ εκφράζει τον προβληματισμό για το εάν πρέπει τα προγράμματα να είναι εμπροσθοβαρή ή όχι στις υπερβολικά χρεωμένες χώρες που είναι σε ύφεση, σημειώνοντας ότι τα μέτρα θα πρέπει καλύτερα να επιβάλλονται σταδιακά και προς το τέλος των προγραμμάτων, καθώς ορισμένες από τις οικονομίες που ακολουθούν τροχιά δημοσιονομικής σύγκλισης τείνουν να υποπίπτουν σε βαθύτερη ύφεση.