Οι συζητήσεις για τις εκλογές στην Ελλάδα κορυφώνονται προσφέροντας αντιτιθέμενες αναλύσεις και εκτιμήσεις. Ιδού τι γράφουν Economist, Bloomberg, Wall Street Journal , Die Welt και μελετητές/ αναλυτές διαφόρων κέντρων ερευνών.
Economist: μπλόφα vs μπλόφα
«Δεν είναι η για πρώτη φορά που οι επικείμενες εκλογές στην Ελλάδα σπάνε τα νεύρα των Ευρωπαίων». Με αυτήν την φράση ξεκινά το άρθρο του Economist που έχει επίκεντρο τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
«Μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα μπορούσε να συμβεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, κερδίσει τις εκλογές και αντιμετωπίσει τους πιστωτές της Ελλάδας με αιτήματα που εκείνοι θεωρήσουν ασυμβίβαστα με την παραμονή της Ελλάδας στην νομισματική ένωση.
» Μία πολιτική απόφαση προκειμένου να εκδιωχθεί η Ελλάδα θα επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποκλείοντας τις ελληνικές τράπεζες από τη λειτουργία ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών και το σύστημα πληρωμών. Άραγε οι εκλογές στην Ελλάδα θα προκαλέσουν ένα Grexit;» αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να συμβεί ως συνέπεια του παιχνιδιού ανταλλαγής μπλοφών μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της, με επικεφαλής τη γερμανική κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να πετύχει ελάφρυνση του τεράστιου χρέους της Ελλάδας προς τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης που ενίσχυσαν οικονομικά την Ελλάδα, σημειώνει ο οικονομικό περιοδικό. Όπως επισημαίνει ο συντάκτης: «Ο Τσίπρας πιθανόν να υπολογίζει ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα υποχωρήσουν προκειμένου να αποφύγουν ένα Grexit, το οποίο θα έπληττε την ευρωζώνη στο σύνολό της καθώς θα κατέρριπτε την αρχή ότι η συμμετοχή σε αυτήν είναι αμετάκλητη.
» Απέναντι στην μπλόφα του, η γερμανική κυβέρνηση απαντά με μια άλλη μπλόφα: θέλει να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν θα ενδώσει σε αυτό που θεωρεί εκβιασμό, όχι τουλάχιστον από τη στιγμή που αυτό θα ενθάρρυνε πολιτικούς σε άλλες οικονομίες που έχουν υπαχθεί σε προγράμματα διάσωσης να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Τσίπρα».
Την τελευταία φορά που τα παιχνίδι αυτό έλαβε χώρα, το καλοκαίρι του 2012, τόσο η Ελλάδα όσο η Γερμανία αντέδρασαν, γράφει ο Economist. Οι Έλληνες ψηφοφόροι το έκαναν αποφασίζοντας να μη στηρίξουν το ΣΥΡΙΖΑ, παρέχοντας τη δυνατότητα στον Αντώνη Σαμαρά να συγκροτήσει μία κυβέρνηση συνασπισμού. Και η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε να στηρίξει τον Σαμαρά και να μην επιβάλει την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, όπως αρχικά εξέταζαν, για τον φόβο των συστημικών συνεπειών για την ευρωζώνη: οι αγορές φοβούνταν ότι όπου η Ελλάδα προηγηθεί θα ακολουθήσουν ενδεχομένως άλλοι.
Στην περίπτωση αυτή και οι δύο πλευρές για μία ακόμη φορά έχουν λόγους να αποφύγουν ένα Grexit, αλλά η διαπραγματευτική δύναμη της Γερμανίας είναι μεγαλύτερη, τονίζει ο αρθρογράφος.Το άρθρο υπογραμμίζει ότι ο συστημικός κίνδυνος για την ευρωζώνη στην περίπτωση που η Ελλάδα εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση είναι λιγότερο μεγάλος σε σύγκριση με το 2012 κι αυτό ενδεχομένως θα ενθάρρυνε τη Γερμανία να τηρήσει σκληρή γραμμή. Οι Έλληνες από την πλευρά τους έχουν σε οποιαδήποτε περίπτωση ήδη υπομείνει πολλά βάσανα προκειμένου να παραμείνουν στην ευρωζώνη, με μια μεγάλη πλειονότητα να θεωρεί την παραμονή εκεί ως καλή παρά ως κακή. Η οικονομία έχει εξέλθει από την περιδίνηση και αν και το ελληνικό χρέος παραμένει υψηλό, οι όροι είναι εξαιρετικά επιεικείς.
Το άρθρο καταλήγει: Αυτό που όλα αυτά υπονοούν είναι ότι οι πιέσεις ασκούνται στην Ελλάδα προκειμένου να αποφευχθεί μία αντιπαράθεση, είτε εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πετύχει λιγότερα από όσα αναμένεται στις κάλπες είτε μέσω μιας πιο διαλλακτικής στάσης από τον Τσίπρα εφόσον κερδίσει τις εκλογές, πιθανόν να είναι επαρκείς για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο ενός Grexit.
Bloomberg
Σε δημοσίευμα του Bloomberg καταγράφονται δηλώσεις στελεχών ερευνητικών ινστιτούτων, με τον Φρέντρικ Έρικσον, διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου για Διεθνή Πολιτική Οικονομία στις Βρυξέλλες δήλωσε ότι «πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πιστεύουν ότι μία έξοδος της Ελλάδας θα ήταν διαχειρίσιμη και ότι, σε αντίθεση με το 2010-2011, δεν θα δούμε καταιγιστικές επιπτώσεις σε χώρες, όπως η Ισπανία ή η Ιρλανδία». Ο Έρικσον δήλωσε ότι είναι ρεαλιστικό να βλέπει κανείς μεγαλύτερη ευελιξία στη Γερμανία και άλλες χώρες – μέλη του ευρώ όσον αφορά την Ελλάδα, καθώς αυτές έχουν τώρα μεγαλύτερα περιθώρια, δεδομένου ότι η κρίση έχει χαλαρώσει.
Διχασμένοι οι γερμανοί
Ο Νόρμπερτ Μπάρτλε, υπεύθυνος για τη δημοσιονομική πολιτική του χριστιανοδημοκρατικού συνασπισμού της κυρίας Μέρκελ, δήλωσε ότι η Ευρωζώνη είναι σε διαφορετική κατάσταση από ότι το 2010, επειδή τώρα έχει τείχος προστασίας. «Είναι στο δικό μας συμφέρον να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Αλλά, εάν ο κ. Τσίπρας κερδίσει και τηρήσει τις υποσχέσεις του – διώχνοντας την τρόικα και αθετώντας τις δεσμεύσεις για τη διάσωση (της Ελλάδας) – τότε βλέπω προβλήματα. Το κράτος θα χρεοκοπήσει» δήλωσε στο Bloomberg ο κ. Μπάρτλε. Η κυβέρνηση της Μέρκελ θεωρεί μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνης ως διαχειρίσιμη, ανέφερε δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel, επικαλούμενο μη κατονομαζόμενες πηγές στο Βερολίνο. Ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Μάρτιν Γέγκερ δήλωσε ότι δεν μπορεί να σχολιάσει «υποθετικά σενάρια». Το υπουργείο παρέπεμψε στη δήλωση που έκανε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στις 29 Δεκεμβρίου, στην οποία σημείωσε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή στις προσπάθειες για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, οι οποίες «αποδίδουν καρπούς».
Υπό τον τίτλο «καρότο και μαστίγιο», η «Die Welt» δημοσιεύει άρθρο στο οποίο επισημαίνεται ότι «το Βερολίνο αποφεύγει να θέσει επισήμως υπό πίεση τους Έλληνες ενόψει των εκλογών», ενώ τονίζεται ότι μια πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «θα ήταν κάτι σαν η μεγάλη πυρηνική καταστροφή για την πολιτική του Βερολίνου στην διάσωση του ευρώ». «Η ‘Αγγελα Μέρκελ δεν έχει επισήμως να δώσει συμβουλές στους Έλληνες. Επισήμως δεν την αφορά καθόλου για ποιο κόμμα θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός», αναφέρουν οι αρθρογράφοι και παραθέτουν σχετική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφεν Ζάιμπερτ. «Η γραμμή είναι συνεννοημένη, τουλάχιστον μεταξύ των ‘μεγάλων’ της Ένωσης», επισημαίνεται και παρατίθεται δήλωση του Αρχηγού των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) και Πρωθυπουργού της Βαυαρίας Χορστ Ζεεχόφερ: «Η Γερμανία έχει κάποιες φορές μια ιδιαίτερη τάση να παίζει τον ρόλο ενός κηδεμόνα απέναντι σε άλλες χώρες. Δεν θα έπρεπε τώρα να εμφανιστούμε σα γυμνασιάρχες στον ελληνικό προεκλογικό αγώνα», δηλώνει ο κ. Ζεεχόφερ, για να επισημάνουν οι συντάκτες ότι ανεπισήμως η στάση προς την Ελλάδα φαίνεται διαφορετική, καθώς, ενόψει των καλών εκλογικών προοπτικών για τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί το Βερολίνο τώρα να επηρεάσει όλο το πράγμα προς το συμφέρον του. “Τη μια με πολλή πίεση – και για να κρατήσει χαμηλά τους ευρωσκεπτικιστές της AfD. Την άλλη – όπως τώρα ο κ. Ζεεχόφερ – με πολλή εγκράτεια, για να μην σπρώξουν τους Έλληνες, με την απέχθεια τους απέναντι στην γερμανική επιβολή, στις αγκάλες των αριστερών. Διότι μια εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν κάτι σαν πυρηνικό ατύχημα για την πολιτική διάσωσης του ευρώ από το Βερολίνο».
Επίσης, σε άρθρο γνώμης στην ίδια εφημερίδα με τίτλο «Μία έξοδος θα έλθει», επισημαίνεται ότι, αν πράγματι η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, θα πρόκειται για «συνέπεια σφαλμάτων στην αναπτυξιακή βοήθεια, τα οποία έχουν προ πολλού αναγνωριστεί ως τέτοια».
«Όποιος θέλει να βοηθήσει, πρέπει να αφυπνίσει το αίσθημα ατομικής ευθύνης, διαφορετικά χάνονται όλα τα χρήματα», εκτιμά ο αρθρογράφος και παρομοιάζει την κρίση με καρχαρία, ο οποίος έρχεται από πίσω και από κάτω για να αιφνιδιάσει το θύμα του. Αναγνωρίζει ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο δύσκολη όσο το 2011 ή το 2012, επισημαίνει την πρόοδο που έχουν σημειώσει η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, αλλά θεωρεί ότι το ενδεχόμενο να κερδίσει τις εκλογές ο «αριστερός λαϊκιστής» Αλέξης Τσίπρας αναδεικνύει ότι ένα βασικό πρόβλημα παραμένει άλυτο: «Πώς καταφέρνει κανείς βιώσιμα οι χώρες υπό κρίση να ασκούν διαρκώς μια πολιτική που θα είναι συνεπής με το γεγονός ότι η χώρα είναι μέλος της Νομισματικής Ένωσης;».
Ο αρθρογράφος επιχειρεί μια αναδρομή στην εμπειρία από την εφαρμογή αναπτυξιακών προγραμμάτων μετά τον πόλεμο ή κατά την δεκαετία του ’80 με το ΔΝΤ, για να καταλήξει στην Ελλάδα. «Ίσως οι Έλληνες αντισταθούν στον πειρασμό στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου να ανεβάσουν στην πρωθυπουργία έναν άνθρωπο που τους υπόσχεται ότι μπορεί να ξεσκίσει στον αέρα τους δανειακούς όρους, χωρίς να βάλει σε κίνδυνο τα ίδια τα δάνεια. Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας, αντιθέτως από ό,τι αναμένεται, να γίνει πιο συνετός αφού κερδίσει τις εκλογές. Μπορεί, με άλλα λόγια, όλα, για άλλη μια φορά να πάνε καλά. Αλλά αργά ή γρήγορα θα υπάρξει στην Αθήνα μια κυβέρνηση, η οποία δεν θα τηρεί πλέον τις υποχρεώσεις έναντι των δανειστών και θα προκαλέσει έτσι το Grexit -ο,τιδήποτε άλλο, θα αποτελούσε, βάσει ιστορικών μέτρων, μια έκπληξη».
Wall Street Journal
Σε δημοσίευμα της η Wall Street Journal υποστηρίζει ότι «Βερολίνο και Παρίσι πιέζουν την Ελλάδα να αναλάβει τις υποχρεώσεις της, προειδοποιώντας την ότι τίθεται σε κίνδυνο η θέση της στην ευρωζώνη». Όπως τονίζεται, «με τις επικείμενες εκλογές στο τέλος αυτού του μήνα και με το ενδεχόμενο νίκης του ριζοσπαστικού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, ανέφερε ότι αυξάνονται οι πιθανότητες για μια ελληνική αποχώρηση από την ευρωζώνη. Από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, προειδοποίησε ότι το Βερολίνο δεν πρόκειται να δεχθεί κανέναν εκβιασμό για να προσφέρει παραχωρήσεις για το ελληνικό χρέος ή ακόμα και αλλαγές των όρων του διεθνούς προγράμματος διάσωσης. Η σκληρή ρητορική τους αντανακλά το γεγονός πως η ευρωζώνη θα μπορούσε να βυθιστεί σε μια υπαρξιακή κρίση παρόμοια με αυτή του 2010, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να διασώσει την Ελλάδα και αργότερα άλλες χώρες. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από υψηλή μεταβλητότητα στις χρηματοπιστωτικές αγορές και διαβουλεύσεις για το πώς και εάν θα έπρεπε να βοηθήσουν τις χώρες που αγωνιζόντουσαν».
Στη συνέχεια, υπογραμμίζεται, μεταξύ άλλων, ότι «το σενάριο μιας νέας κρίσης συμπίπτει χρονικά και μια δύσκολη οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη, με μία μέτρια ανάπτυξη και με την άνοδο των αντικαθεστωτικών κομμάτων, που αποτελούν πρόκληση για τις κυβερνήσεις πολλών χωρών. Από τότε που ξέσπασε η κρίση για πρώτη φορά, οι κυβερνήσεις έχουν εξοπλίσει την ευρωζώνη με μόνιμα κεφάλαια διάσωσης και ένα μηχανισμό για την πρόληψη χρεοκοπημένων τραπεζών. Η δέσμευση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την αντιμετώπιση τυχόν ευρέων ρευστοποιήσεων ομολόγων μείωσε, επίσης, τη δυνατότητα μιας μικρής χώρας, όπως η Ελλάδα, να διαλύσει την νομισματική ένωση.
(πηγή: AΠΕ- ΜΠΕ, Huffington Post,in.gr, capital.gr ,)