ΕΛΕΝΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
MANAGER, HR CONSULTING & EXECUTIVE SEARCH, RSM
Την τελευταία δεκαετία ο χώρος της εργασίας έχει υποστεί δραματικές αλλαγές, οι οποίες, υποκινούμενες από την οικονομική κρίση των πρόσφατων ετών, έχουν επιφέρει αναδιαρθρώσεις, μείωση προσωπικού και γενικότερη αβεβαιότητα στο χώρο της εργασίας.
Oι συνθήκες αυτές έχουν οδηγήσει στον κατακερματισμό και στη διαφοροποίηση των ομάδων εργασίας και της πορείας της καριέρας του κάθε ατόμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι πλέον οι πιθανότητες προαγωγών συρρικνώνονται, όταν ακόμη και η ίδια η θέση εργασίας έχει γίνει επισφαλής.
Οι αλλαγές αυτές έχουν αναπόφευκτα επηρεάσει και τον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρήσεις σχεδιάζουν και διαχειρίζονται
τη σταδιοδρομία του κάθε εργαζόμενου, δηλαδή το «Career Management». Ο σύγχρονος εργαζόμενος ζητείται πλέον να αναλαμβάνει μεγαλύτερη ευθύνη, τόσο για την επαγγελματική του εξέλιξη όσο και για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων εκείνων που θα τον καταστήσουν κατάλληλο για πρόσληψη, σε πρώτο στάδιο, και στη διατήρηση της θέσης εργασίας, σε δεύτερο στάδιο. Καλείται λοιπόν ο κάθε εργαζόμενος να διαχειριστεί ο ίδιος τη σταδιοδρομία του (Career Self- Management).
Ως εκ τούτου, πολλές επιχειρήσεις δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στην πρόσληψη ατόμων τα οποία ήδη διαθέτουν τις επαγγελματικές και προσωπικές δεξιότητες που απαιτούνται ώστε να βοηθήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους για να είναι αποτελεσματικοί στην εργασία τους και να έχουν έμφυτη την ανάγκη/φιλοσοφία να πετυχαίνουν μόνοι τους τους στόχους που έχουν θέσει για τη σταδιοδρομία τους.
Η ολοένα και αυξανόμενη λοιπόν ροπή προς το Career Self-Management καθιστά αναγκαία τη διερεύνηση και κατανόηση των προσωπικών εκείνων χαρακτηριστικών των εργαζομένων που συμβάλλουν στην επιτυχή της έκβαση, καθώς έχει αποδειχθεί ότι δεν λειτουργεί στην πράξη το ίδιο αποτελεσματικά για όλους. Στο πλαίσιο αυτό χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο ο όρος «Career Competencies», οι επαγγελματικές δηλαδή δεξιότητες διαχείρισης καριέρας, που ουσιαστικά αποτελούν κώδικες συμπεριφοράς και γνώσης καθοριστικούς για την επίτευξη των στόχων που έχει θέσει ο καθένας αναφορικά με τη σταδιοδρομία και την καριέρα του.
Προς την κατεύθυνση αυτή, οι Francis – Smythe et al. (2012), μέσω του πολυδιάστατου ψυχομετρικού μοντέλου «Career Competency Indicator», προσπαθούν να αξιολογήσουν τα Career Competencies των εργαζομένων. Έχουν λοιπόν εντοπίσει τα παρακάτω επτά πεδία ικανοτήτων για την επίτευξη μιας επιτυχημένης σύγχρονης σταδιοδρομίας:
1. Καθορισμός στόχων και σχεδιασμός καριέρας. Ο δείκτης αυτός περιγράφει τη σαφήνεια και λεπτομέρεια με την οποία το κάθε άτομο σχεδιάζει τους στόχους τους.
2. Αυτογνωσία. Ο δείκτης αυτός εξετάζει το επίπεδο αυτογνωσίας ενός ατόμου.
3. Αποτελεσματικότητα των επιδόσεων σε σχέση με την εργασία. Ο βαθμός στον οποίο ένα άτομο πληροί τα κριτήρια που απαιτούνται από το ρόλο του.
4. Επαγγελματικές δεξιότητες καριέρας. Ο δείκτης αυτός σχετίζεται με το κατά πόσον επενδύει κανείς στην ανάπτυξη των επαγγελματικών του δεξιοτήτων και γνώσεων.
5. Γνώση των κοινών πρακτικών και της πολιτικής ενός γραφείου. Σχετίζεται με το βαθμό στον οποίο ένα άτομο έχει επίγνωση των δομών και των σχέσεων που επηρεάζουν ένα χώρο εργασίας.
6. Δικτύωση και καθοδήγηση (mentoring). Με το δείκτη αυτό διερευνάται ο βαθμός στον οποίο τα άτομα μπορούν να αναπτύξουν σχέσεις με συναδέλφους τους που μπορούν να συμβάλουν στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους.
7. Αναζήτηση ανατροφοδότησης (feed- back) και παρουσία στο χώρο εργασίας. Ο δείκτης αυτός περιγράφει την ενεργό συμμετοχή του κάθε ατόμου με συναδέλφους που τον/την υποστηρίζουν και καθοδηγούν στη σταδιοδρομία και στη προσωπική εξέλιξη του/της και τον βαθμό στον οποίον επιδιώκουν να πάρουν αυτήν τη πληροφόρηση από άλλους.
Κατά τη διαδικασία επιλογής στελεχών, ο βαθμός στον οποίο ένας υποψήφιος ικανοποιεί τα παραπάνω πεδία ικανοτήτων καθορίζει και το κατά πόσον είναι ικανά να εφαρμόσουν πρακτικές Career Self Management.
Κλείνοντας, αξίζει να αναφερθεί ότι μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα που έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να νιώσουν το αίσθημα της ικανοποίησης από την εργασία τους, να επιτύχουν στον οικονομικό τομέα και να διαθέτουν καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις. Και για τις ίδιες όμως τις επιχειρήσεις είναι ιδιαίτερα ευεργετική η ύπαρξη ατόμων με τα χαρακτηριστικά αυτά, καθώς ενισχύεται το αίσθημα δέσμευσης με την εταιρεία και ως εκ τούτου μειώνεται το turnover. Η διατήρηση εξάλλου ενός εξειδικευμένου και ταλαντούχου ανθρώπινου δυναμικού είναι ένας από τους κύριους στόχους της διαχείρισης ανθρώπινων πόρων.
ΔΙΟΡθΩΣΗ
Στο άρθρο του προηγούμενου τεύχους του κ. Βασίλη Πετίνη με τίτλο «Κάλλιο προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν» παραλήφθηκε η ιδιότητα του συγγραφέα ως στελέχους της RSM